Pracodawca nie może tego żądać. Tak szefowie przekraczają swoje uprawnienia, a pracownicy tracą przez to pieniądze

W czasie wakacji pracodawcy zmagają się wciąż z tymi samymi problemami

Rozpoczynają się wakacje, a wraz z nimi urlopowe problemy pracodawców i pracowników. Podstawowy to oczywiście odpowiednie zaplanowanie urlopów, co w przypadku dużych zakładów pracy bywa naprawdę kłopotliwe. Kolejny to zastępowanie nieobecnych pracowników i tymczasowe powierzanie innym obowiązków, które nie obciążają ich na co dzień. W dalszej kolejności na liście zagadnień pojawia się również kwestia dofinansowania wypoczynku – czy to pracowników, czy ich dzieci. Przyznawanie świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych wiąże się z wieloma wątpliwościami. Czy to w zakresie kryteriów przyznawania świadczeń i różnicowania ich wysokości, czy to w zakresie dokumentowania sytuacji socjalnej pracownika, czy też w zakresie zasad korzystania z urlopu wypoczynkowego w sposób uprawniający do wypłaty tzw. wczasów pod gruszą.

Regulamin ZFŚS nie może być sprzeczny z ustawą

Zasady funkcjonowania funduszu świadczeń socjalnych zostały określone przez ustawodawcę w powszechnie obowiązujących przepisach. Jednak regulacje te mają bardzo ogólny charakter, a szczegółowe zasady korzystania z funduszu każdy pracodawca określa w tworzonym przez siebie regulaminie ZFŚS. Muszą one jednak spełniać podstawowy warunek – nie mogą być sprzeczne z przepisami ustawy. Błędem, który pracodawcy często popełniają w tym zakresie jest nakładanie na pracowników obowiązku wykorzystania określonej liczby dni urlopu w celu nabycia prawa do tzw. wczasów pod gruszą. Tymczasem takie postępowanie jest niedopuszczalne. Zgodnie z przepisami ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, jedynym kryterium, które należy w tym wypadku brać pod uwagę jest kryterium socjalne, czyli wypadkowa sytuacji rodzinnej, materialnej i życiowej osoby uprawnionej. Dlaczego więc błąd dotyczący długości wypoczynku jest przez pracodawców tak często popełniany, a wiele osób przyzwyczaiło się już do stosowania takiego kryterium? Bo pracodawcy często mylą regulacje dotyczące świadczenia urlopowego i wczasów pod gruszą.

Świadczenie urlopowe to nie to samo, co wczasy pod gruszą

Jak wynika z art. 3 ustawy o ZFŚS, fundusz ten tworzą pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Z kolei pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku, co najmniej 20 i mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, tworzą ten fundusz na wniosek zakładowej organizacji związkowej. Jedynie pracodawcy prowadzący działalność w formie jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych tworzą go, bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników. Pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty mogą tworzyć fundusz na zasadach określonych w ustawie lub mogą wypłacać świadczenie urlopowe. Od zasady tej istnieją wyjątki, jednak to nie im chcemy teraz poświęcać uwagę, a temu, że świadczenie urlopowe, o którym mowa w ustawie o ZFŚS to nie jest to samo świadczenie, co wczasy pod gruszą, których wypłatę pracodawca może przewidzieć w regulaminie funduszu obowiązującym w jego zakładzie pracy. Upraszczając można powiedzieć, że świadczenie jest wypłacane przez pracodawcę nietworzącego ZFŚS, podczas gdy wczasy pod gruszą wypłaca pracodawca, który taki fundusz tworzy. Robią to, błędnie przenosi często z ustawy do regulaminu regulacje, które dotyczą świadczenia urlopowego. Jedna z nich jest postanowienie, zgodnie z którym świadczenie urlopowe wypłaca się raz w roku każdemu pracownikowi korzystającemu w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych.

Spełniasz kryterium socjalne, masz prawo do pieniędzy

Tymczasem pracodawca nie jest uprawniony do wprowadzania do obowiązującego w zakładzie pracy regulaminu zapisów, które uzależniają wypłatę uprawnionej osobie świadczenia od jakichkolwiek innych kryteriów, niż kryterium socjalne. Jeśli zaś takie przepisy wprowadzi, to jako sprzeczne z ustawą z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, będzie należało uznać je za nieobowiązujące. To zaś oznacza, że każda osoba uprawniona, która spełni kryterium socjalne, będzie miał prawo do otrzymania tego świadczenia i będzie mogła złożyć wniosek o jego wypłatę.

Dalszy ciąg materiału pod wideo