Bombowce B-2 uderzyły w kluczowy cel w Iranie. Tylko USA mają taki sprzęt

Konstrukcja samolotu to tak zwane latające skrzydło, czyli zabudowa kadłuba z płynnym przejściem do skrzydeł, która zakłada brak sekcji ogonowej. Takie rozwiązanie było konieczne, bo im bardziej płaski kształt samolotu, tym mniej widoczny jest on dla radarów.

Cały sekret "niewidzialności" B-2 polega na połączeniu ze sobą kilku unikatowych cech – specjalnego lakieru, który pochłania fale radiowe, płaskiego układu latającego skrzydła i umieszczeniu silników we wnętrzu kadłuba od górnej strony. Właśnie dzięki temu B-2 jest tak trudno wykrywalny przez stacje radiolokacyjne.

Podobnie jak w przypadku innego samolotu stealth sił powietrznych USA (F-117) tak i tu podczas lotu pilot kontroluje jedynie pracę komputera. Ręczne sterowanie samolotem o tak specyficznym kształcie jest wysoce nieefektywne, a wręcz niemożliwe. Dlatego też sterowaniem zajmuje się komputer pokładowy.

Wiele osób błędnie rozumie też pojęcie "niewidzialności" tego samolotu. Termin "niewidzialny dla radarów" jest użyty trochę na wyrost i wcale nie oznacza, że samolot ten jest całkowicie niewykrywalny przez nowoczesne radary. Rozpraszanie wiązek radaru pozwala zmylić obronę powietrzną przeciwnika – ta musi najpierw zidentyfikować, z jakim zagrożeniem ma do czynienia i czy słabe sygnały powstałe na ekranie radaru to rzeczywiście samolot, a nie np. zakłócenia, mniejsze samoloty czy stado ptaków.

Trudno dokładnie stwierdzić, jaki jest koszt wyprodukowania tej śmiercionośnej broni, jednak szacunkowe obliczenia wskazują, że opracowanie tylko jednego takiego samolotu to koszt między 1,5-2,2 mld dol. Dla porównania można przypomnieć, że koszt zakupu 32 samolotów F-35 dla Polski wynosi 4,6 mld dol. Tym samym jest to najdroższy samolot wojskowy na świecie.