Pracownikom wysyłanym czasowo do pracy za granicę podstawę zasiłku ustala się inaczej niż w kraju. Od faktycznego przychodu odejmuje się równowartość diet, nie stosuje się uzupełniania za nieobecność, a minimalna podstawa nie spada poniżej przeciętnego wynagrodzenia.
Pracownikom wysyłanym czasowo do pracy za granicę podstawę zasiłku ustala się inaczej niż w kraju. Od faktycznego przychodu odejmuje się równowartość diet, nie stosuje się uzupełniania za nieobecność, a minimalna podstawa nie spada poniżej przeciętnego wynagrodzenia.
Zasadniczo podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu pracownikowi tworzy przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej, ustala się ją z faktycznego okresu zatrudnienia, za pełne miesiące kalendarzowe. Wynagrodzeniem jest tu przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz chorobowe (zwykle 13,71 proc. łącznie).
Zwolnienie ze składek na ZUS
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A. Kup licencję
Izabela Nowacka
ekspert ds. ubezpieczeń społecznych
Zobacz
Popularne Zobacz również Najnowsze
Przejdź do strony głównej

1 miesiąc temu
26




English (US) ·
Polish (PL) ·