Wielka gwiazda zniknęła ze sceny przed laty. Teraz przyszło ostatnie pożegnanie

O śmierci artystki Opera na Zamku poinformowała 10 listopada w mediach społecznościowych. "Nazywana primadonną szczecińskiej sceny, zapisała się na trwałe w historii polskiej opery" — napisano w pożegnalnym wpisie. Teatr przekazał także wyrazy współczucia rodzinie i bliskim.

Głos, który znała nie tylko Polska

Urodziła się w 1953 r. w Żarach, ale już jako mała dziewczynka związała swoje życie ze Szczecinem. Gdy miała pięć lat, zagrała na fortepianie w Zamku Książąt Pomorskich. Potem były lata nauki, aż wreszcie debiut. W 1973 r., jako 20-latka, stanęła na scenie Teatru Muzycznego przy Potulickiej w Szczecinie.

Śpiewała wszystko: Pucciniego, Verdiego, Moniuszkę, Straussa. Na scenach nie tylko w Polsce, ale też w Austrii, Włoszech, Belgii, Niemczech. Zawsze w oryginalnym języku, tak, jak powstała dana opera. W Szczecinie jej głos stał się znakiem firmowym Opery na Zamku. W 1979 r. publiczność uhonorowała ją Bursztynowym Pierścieniem jako ulubioną artystkę roku.

Miała wszystko, ale wybrała coś innego

W 1993 roku zeszła ze sceny. Nie dlatego, że musiała, po prostu tak wybrała. Miała dom w Szczecinie, miała rodzinę. Męża, syna, kota, psa, papugi, ryby i kwiaty. Tak to właśnie ujęła. Zanim ktokolwiek zdążył zapytać: "co dalej?", ona już znała odpowiedź:

— Teatr jest zaborczy, wymaga dyspozycyjności i poświęceń. Próby, spektakle, wyjazdy... Nie zauważałam jak zmieniają się pory roku, jak dorastał mój syn — mówiła w rozmowie, którą cytuje portal Pomeranica. I dodała, że po cichu, niepostrzeżenie postanowiła "uchylić się od blasku jupiterów".

Na razie nie podano informacji o dacie ani miejscu pogrzebu artystki.

/1

123RF, Opera na Zamku / Facebook

Ewa Rossa-Gowor przez lata była jedną z najważniejszych postaci szczecińskiej sceny operowej.