W sprawach dyscyplinarnych można zaskarżyć orzeczenie cofające sprawę do I instancji

Taki wyrok zapadł w sprawie dotyczącej lekarza dentysty obwinionego o nieprawidłowe leczenie protetyczne. Problemem był przede wszystkim źle wstawiony implant u pacjenta, co spowodowało poważne komplikacje. O taki błąd medyczny został obwiniony lekarz, ale postawiono mu jeszcze jeden zarzut – bezzasadnego wskazania dodatkowych kosztów zabiegów, przez co – również bezzasadnie – miał on zażądać znacznie wyższej kwoty wynagrodzenia za leczenie, niż była wcześniej ustalona. Okręgowy Sąd Lekarski (OSL) wymierzył mu karę upomnienia za błędy medyczne, ale od drugiego zarzutu (nieuzasadnionego podwyższenia kosztów leczenia) – uniewinnił. Z kolei Naczelny Sąd Lekarski uchylił to orzeczenie w całości i nakazał ponowne rozpoznanie sprawy przez OSL. I tu obrońca obwinionego skierował – niezbyt często w sprawach dyscyplinarnych dotyczących zawodów medycznych stosowaną – skargę do Sądu Najwyższego na orzeczenie II instancji.

Jest to instytucja przewidziana w art. 539a kodeksu postępowania karnego, ale może być stosowana tylko w wyjątkowych wypadkach, zwłaszcza gdy sąd odwoławczy (II instancji) naruszył przepisy dotyczące uchylenia orzeczenia I instancji i w wyniku tych naruszeń skierował sprawę do ponownego rozpoznania niezgodnie z przepisami k.p.k.