Tylko prawda

Modlitwa pokornego przeniknie obłoki i nie dozna pociechy, zanim nie osiągnie celu. Syr 35

Czasem próbujemy pokazać Bogu, że jesteśmy dobrymi katolikami. Modlimy się regularnie, pomagamy innym, staramy się żyć dobrze. I to jest piękne i ważne. Ale Bóg widzi coś więcej niż nasze duchowe osiągnięcia. On patrzy, z jakim sercem to wszystko robimy — czy dla pochwały, uznania i dobrego samopoczucia, czy z prawdziwej miłości do Boga i bliźniego.

Kiedy po ciężkim dniu znajdziemy chwilę, by spokojnie porozmawiać z kimś, kto właśnie tego potrzebuje , to będzie to nasza modlitwa. Kiedy przebaczymy, choć nikt tego nie zauważy, to będzie to nasza ofiara, która sięga nieba. A kiedy po upadku przyjdziemy do Boga, uznając swoją winę i prosząc Go, by pomógł nam zacząć od nowa, wtedy naprawdę odejdziemy usprawiedliwieni.

Bóg nie oczekuje doskonałości. On pragnie życia w prawdzie. Bo prawdziwa modlitwa nie rodzi się z porównania z innymi, lecz z uznania, że bez Niego nic nie potrafimy. A gdy człowiek odważy się przyznać do swojej słabości, wtedy w jego życiu zaczyna działać moc Boga.