Te wady wzroku mogą kwalifikować pacjenta do renty. Zasady ZUS w 2025 r. są jasne

• Napisz do mnie, jeśli chcesz podzielić się swoimi spostrzeżeniami: karolina.branska@medonet.pl
• Jak jest twój Indeks Dobrostanu Psychicznego? Wypełnij test i sprawdź!
• Więcej aktualnych wiadomości znajdziesz na stronie głównej Onetu

Renta z ZUS za problemy ze wzrokiem – jakie warunki trzeba spełnić?

Renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje osobie, która została uznana za niezdolną do pracy, posiada wymagany staż składkowy i nieskładkowy zależny od wieku, w którym wystąpiła niezdolność, a także spełnia warunek dotyczący momentu jej powstania – musi to nastąpić w trakcie okresów takich jak zatrudnienie, ubezpieczenie czy pobieranie świadczeń, lub maksymalnie 18 miesięcy po ich zakończeniu. Dodatkowo osoba ubiegająca się o rentę nie może mieć przyznanego prawa do emerytury ani spełniać warunków do jej uzyskania.

Zgodnie ze Standardami orzecznictwa lekarskiego ZUS, niektóre choroby narządu wzroku mogą stanowić podstawę do uznania niezdolności do pracy. Ocena opiera się na analizie rodzaju schorzenia, jego wpływu na funkcjonowanie wzroku oraz prognoz w kontekście kwalifikacji zawodowych i charakteru wykonywanej pracy.

Czytaj też: Czy depresja daje prawo do otrzymania renty? Przepisy ZUS są jednoznaczne.

Całkowita i częściowa niezdolność do pracy przy wadach wzroku – kiedy ZUS przyznaje rentę?

Całkowita niezdolność do pracy oraz brak możliwości samodzielnego funkcjonowania mogą zostać orzeczone w przypadku całkowitej ślepoty obu oczu, obecności jedynie poczucia światła w obu oczach lub tylko w oku lepszym, a także przy tzw. praktycznej ślepocie obuocznej, gdy ostrość wzroku w lepszym oku – mimo korekcji – nie przekracza 0,05. Również ostrość wzroku w przedziale 0,06–0,1 w lepszym oku (po korekcji) może być podstawą do uznania całkowitej niezdolności do pracy.

Z kolei częściowa niezdolność do pracy może zostać orzeczona, gdy ostrość wzroku w lepszym oku z korekcją wynosi maksymalnie 0,3, a także w przypadku jednooczności lub praktycznej jednooczności u osób, dla których widzenie obuoczne jest niezbędne zawodowo. Zmiany w polu widzenia mogą uzasadniać każdy stopień niezdolności do pracy – zależnie od ich charakteru i nasilenia.

Polecamy również: Jak ubiegać się o rentę? O tych dokumentach nie zapomnij.

Nawet niewielkie ograniczenia pola widzenia mogą prowadzić do orzeczenia częściowej niezdolności do pracy, jeśli pełne pole widzenia jest kluczowe w danym zawodzie. W innych przypadkach nawet znaczne ubytki nie muszą wpływać na zdolność do pracy. Każda sytuacja wymaga indywidualnej oceny, uwzględniającej kwalifikacje zawodowe i charakter wykonywanej pracy.

Stopnie niepełnosprawności przy wadach wzroku – kiedy można je uzyskać?

Przy ustalaniu stopnia niepełnosprawności – znacznego, umiarkowanego lub lekkiego – uwzględnia się zakres ograniczenia sprawności organizmu wynikający z chorób narządu wzroku. Dotyczy to zarówno wad wrodzonych, jak i nabytych, które prowadzą do obniżenia ostrości widzenia w lepszym oku do poziomu 0,3 według skali Snellena po korekcji, lub do zawężenia pola widzenia do 30 stopni.

• To może cię zainteresować: W 15 minut zrobiłam darmowe badania w kiosku NFZ. Mało kto wie o tej opcji.

Są trzy stopnie niepełnosprawności. W przypadku wad wzroku mogą one wyglądać następująco, choć oczywiście każdy przypadek jest rozpatrywany indywidualnie:

• Znaczny – całkowita ślepota obuoczna, praktyczna ślepota, ostrość wzroku po korekcji poniżej 5 proc. normy, widzenie lunetowe ograniczone do 20 stopni.
• Umiarkowany – pole widzenia zawężone do 30 stopni, ostrość wzroku w lepszym oku po korekcji w zakresie 6–10 proc. normy.
• Lekki – jednooczność, obuoczna bezsoczewkowość, ostrość wzroku w lepszym oku po korekcji nieprzekraczająca 25 proc. normy.

Dowiedz się więcej o stopniach niepełnosprawności: Na co można dostać lekki stopień niepełnosprawności? Poradnik dla pacjentów.