Tak plan ma mieć Putin, USA ostrzega. "Jeszcze bardziej zdeterminowany"

Amerykańskie źródła wywiadowcze sygnalizują zmianę nastrojów na Kremlu. Władimir Putin ma być bardziej zdeterminowany niż kiedykolwiek, by utrzymać kurs obrany po lutym 2022 r. i budować przewagę na froncie. Z czego to wynika, jak czytać te sygnały i jakie scenariusze rysują się przed Kijowem, Waszyngtonem i Europą? 

Wojna rosyjsko-ukraińska trwa już ponad trzy lata. Rosnące napięcie między Zachodem a Federacją Rosyjską

Wojna rosyjsko-ukraińska trwa już ponad trzy lata i wciąż nie widać końca tego wyniszczającego konfliktu. Linia frontu pozostaje w dużej mierze stabilna, a obie strony ponoszą ogromne straty ludzkie i materialne, nie osiągając znaczących postępów. Choć sytuacja nieco się zmieniła po objęciu urzędu prezydenta USA przez Donalda Trumpa, Ukraina wciąż znajduje się w niezwykle trudnym położeniu — nie może być pewna ani trwałego wsparcia Zachodu, ani przyszłości swoich granic. Nowa administracja amerykańska realizuje politykę, która w praktyce doprowadziła do pogłębienia napięć między Stanami Zjednoczonymi a Federacją Rosyjską. Kreml wykorzystuje to, by coraz odważniej testować cierpliwość Unii Europejskiej i NATO, podejmując kolejne prowokacyjne działania zarówno militarne, jak i propagandowe.

ZOBACZ: Amerykanie zmieniają strategię w Europie, chodzi o liczebność wojsk. Zaskakująca decyzja

W ostatnich tygodniach głośno zrobiło się o rozmowach między Kijowem a Waszyngtonem w sprawie potencjalnego przekazania Ukrainie rakiet manewrujących Tomahawk, które mogłyby znacząco wzmocnić jej zdolności ofensywne. Jednak – jak wskazują eksperci – scenariusz taki jest obecnie mało realny. 

Decyzja o dostarczeniu tak zaawansowanego uzbrojenia mogłaby zostać odebrana przez Moskwę jako bezpośrednie zagrożenie, co z kolei groziłoby gwałtowną eskalacją konfliktu na arenie międzynarodowej. Rosyjskie media propagandowe ostrzegają przed „katastrofalnymi konsekwencjami” takiego kroku, podsycając atmosferę strachu i antyzachodnich nastrojów.

„Jeśli, nie daj Boże, Ukraina przeprowadzi atak Tomahawkiem głęboko na terytorium Rosji, (…) zostaną przeprowadzone ataki odwetowe z okrętów podwodnych z pociskami strategicznymi i potężnych lądowych systemów rakietowych Jars. A która głowa zostanie przekręcona, to sprawa naczelnego dowódcy kraju Władimira Putina” – powiedział Andriej Kołesnik, deputowany Dumy Państwowej, cytowany przez portal news.ru.

Teraz napłynęły kolejne fatalne wieści ws. ewentualnego przełomu w wojnie na Ukrainie. Eksperci z Ameryki nie mają wątpliwości, przekazali jasną opinię.

Rosja nie jest gotowa na kompromis

Choć wysiłki dyplomatyczne i uporczywe dążenie do “pokoju za wszelką cenę” przez Donalda Trumpa nie słabnie, to najnowsze wieści nie są optymistyczne. Ustalenia przekazane w tym miesiącu członkom Kongresu USA układają się w jasny obraz: według analityków nie ma obecnie oznak, by Rosja była gotowa do kompromisu w sprawie Ukrainy. Ocena ta jest spójna z perspektywą amerykańskich i zachodnich służb od początku pełnoskalowej inwazji – jednak dziś, jak relacjonują wysoki rangą przedstawiciel administracji oraz przedstawiciel Kongresu, upór Moskwy jest jeszcze silniejszy. 

W tle – wysokie straty wojsk rosyjskich oraz coraz cięższe konsekwencje gospodarcze. Zamiast skłaniać do zwrotu, kryzys ma wzmacniać polityczną motywację, by „usprawiedliwić” cenę poniesioną w ludziach i finansach. Taki mechanizm – znany z podręczników polityki i psychologii decyzji – polega na eskalowaniu zaangażowania, gdy koszty już urosły. W praktyce oznacza to dążenie do opanowania terytorium i rozszerzania wpływów, które można pokazać jako dowód „skuteczności”. Amerykańska analiza akcentuje więc nie tylko brak pola do rozmów, ale i wyższą gotowość do długiego marszu.

Ten obraz komplikuje kalkulacje stolic NATO i samego Kijowa: każda pauza może być przez Moskwę wykorzystana do odbudowy potencjału, a sygnały o „zmęczeniu wojną” stają się argumentem propagandowym. Jednocześnie przekaz wywiadowczy podkreśla, że determinacja Kremla nie jest funkcją wyłącznie militarną – to także polityka wewnętrzna, gdzie koszty mają zostać przykryte narracją o „niezbywalnych celach państwa”. Zrozumienie tej logiki jest kluczowe, by adekwatnie projektować sankcje, wsparcie wojskowe i rytm dyplomacji.

ZOBACZ: Karol Nawrocki uderza w Żurka. Jest wniosek do Trybunału Konstytucyjnego

Jak zatrzymać wojnę w Ukrainie?

Amerykańscy eksperci wskazują, że największe szanse na zatrzymanie konfliktu daje wyraźne wzmocnienie zdolności uderzeniowych Ukrainy – również na cele w głębi Rosji. W tym kontekście padają konkretne postulaty dotyczące uzbrojenia dalekiego zasięgu. Jak podkreślono:

„Jeśli prezydent Rosji nie zgodzi się on szybko zakończyć wojny i całkowicie wycofać się z Ukrainy, Stany Zjednoczone powinny zagrozić, że zaangażują się bardziej aktywnie i bezpośrednio po stronie Ukrainy” – zaznaczył na łamach „The Hill” były dyrektor wydziału ds. Chin w Ministerstwie Obrony USA Joseph Bosco.

W tej wizji presja ma być nie tylko ekonomiczna i dyplomatyczna, lecz także twardo wojskowa. Bosco idzie o krok dalej, rysując scenariusz politycznego przesilenia w samej Rosji: 

„Trump powinien poinformować Rosjan, że jeśli zdecydują się uwolnić od reżimu Putina, to USA są gotowe do przewodzenia Zachodowi we wspieraniu tego wysiłku poprzez środki jawne i tajne”. 

To propozycja, która w praktyce oznaczałaby połączenie odstraszania, osłabiania zdolności finansowych i wojskowych Kremla oraz wyraźnego komunikatu do rosyjskich elit i społeczeństwa. Wspomniane wcześniej sankcje na Rosnieft i Łukoil oraz zamrożenie szczytu w Budapeszcie wpisują się w tę logikę nacisku: zwiększać koszt kontynuowania wojny, zamykać furtki do normalizacji i jednocześnie utrzymywać kanał wsparcia dla Kijowa. Na tym tle konkluzja wywiadu USA – o braku gotowości Rosji do kompromisu i „jeszcze większej determinacji” – nie jest tylko opisem stanu, lecz wezwaniem do adekwatnej odpowiedzi.

Jeśli determinacja Putina rośnie wraz z kosztami, to zachodnia strategia – ekonomiczna, militarna i komunikacyjna – musi zakładać długie pasmo odporności, przewidywalności i konsekwencji. W przeciwnym razie każda taktyczna przerwa stanie się dla Kremla kolejną okazją do odbudowy potencjału i narzucenia własnego tempa wojny.