Senat przyjął ustawę reformującą szpitalnictwo. Czas na ruch prezydenta. Co się zmieni?

• Dobrze dbasz o zdrowie? Odpowiesz na te pytania i poznaj swój Indeks Zdrowia!
• Więcej aktualnych wiadomości znajdziesz na stronie głównej Onetu

Zmiany w organizacji szpitalnictwa

Za nowelizacją głosowało 56 senatorów, 32 było przeciwko, a dwóch wstrzymało się od głosu. Ustawa dotyczy zmian w zakresie funkcjonowania szpitali znajdujących się w tzw. sieci oraz zasad ich zarządzania, w tym możliwości dostosowywania trybu udzielanych świadczeń do lokalnych potrzeb zdrowotnych.

Ustawa przewiduje m.in., że szpitale sieciowe będą mogły zmieniać profil działalności — za zgodą prezesa NFZ — na świadczenie usług planowych, jednodniowych lub z zakresu opieki długoterminowej. Samorządy będą też mogły łączyć szpitale i tworzyć publiczne zakłady opieki zdrowotnej (SP ZOZ-y), spółki kapitałowe oraz jednostki budżetowe.

• Zobacz także: Zaskakujący finał negocjacji z NFZ. Wszystkie szpitale podpisały aneksy

Jednym z kluczowych aspektów nowelizacji jest zapewnienie możliwości opracowania programów naprawczych dla szpitali, które odnotowują straty netto. Wiceminister zdrowia Jerzy Szafranowicz, odnosząc się do dotychczasowych problemów sektora, stwierdził podczas debaty w Senacie, że mechanizm oddłużania szpitali nie przynosił oczekiwanych efektów. Podkreślił też, że brakowało wymagań dotyczących racjonalizacji działań dyrektorów placówek.

Nowe obowiązki i świadczenia

Na zlecenie ministra zdrowia Agencja Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji (AOTMiT) będzie analizować realizację programów naprawczych oraz sytuację finansową i organizacyjną placówek. Reforma zakłada także zmiany w zakresie kształtowania taryf usług medycznych i integracji różnych poziomów opieki zdrowotnej, takich jak leczenie szpitalne i ambulatoryjne.

• Polecamy: Dokumentacja medyczna bez chaosu. Całkiem nowe narzędzie dla lekarzy to "game changer"

Nowelizacja rozszerza również zakres świadczeń gwarantowanych, w tym wprowadza nowe usługi dostępne w powiatowych centrach zdrowia. Ponadto, pacjenci nie będą musieli przedstawiać skierowania do lekarza medycyny sportowej, psychologa ani optometrysty. Z kolei optometryści otrzymają uprawnienia do kierowania pacjentów do okulisty.

Polityczne i demograficzne uzasadnienie zmian

Zmiany te mają dostosować ofertę szpitali do zmieniających się warunków demograficznych, takich jak starzejące się społeczeństwo i niski przyrost naturalny. Reforma ma również zwiększyć efektywność wykorzystania personelu medycznego, sprzętu i infrastruktury. Wprowadzenie tych regulacji jest kamieniem milowym w realizacji Krajowego Planu Odbudowy i uzależnia wypłatę środków z funduszu KPO.

Proces legislacyjny dotyczący nowelizacji trwał kilkanaście miesięcy. Projekt ustawy był jedną z kluczowych propozycji ministry zdrowia Izabeli Leszczyny, jednak ostateczne uchwalenie reformy przypadło na okres, gdy kierownictwo resortu zdrowia przejęła Jolanta Sobierańska-Grenda.

Ustawa kilkukrotnie była wycofywana z obrad Rady Ministrów z powodu braku pełnej zgody wśród koalicjantów. Lewica wyrażała m.in. obawy o potencjalne ryzyko prywatyzacji szpitali. Projekt w obecnym kształcie został określony przez Leszczynę jako wersja kompromisowa, znacznie różniąca się od pierwotnie zakładanych rozwiązań.