Rzeź rosyjskiej obrony powietrznej. W trzy dni Kreml stracił 60 mln dol.

9K37 Buk to system kierowanych rakiet ziemia-powietrze, stworzony do zwalczania trudnych celów, takich jak np. pociski typu manewrujące czy śmigłowce. Korzystają z 5,5-metrowych 690-kilogramowych pocisków z głowicą bojową o wadze 70 kg. Pocisk jest z kolei wyposażony w radarowy zapalnik zbliżeniowy, dzięki czemu wybucha w pobliżu celu. Jest to ważne dla pocisku, który może zbliżać się do celu z prędkością nawet 3 tys. km na godz. Rosjanie wykorzystują różne wersje tego systemu, a jego najbardziej rozbudowany wariant (9K317M Buk-M3) jest w stanie niszczyć cele na dystansie do 70 km. 9K317M Buk-M2 ograniczony jest to 50 km.

Tor-M2 to rosyjski system rakiet przeciwlotniczych krótkiego zasięgu, przeznaczony do rażenia wrogich celów na wysokości od 10 m do 10 km. W przypadku opisywanego wariantu 9A331M2 mowa o minimalnym zasięgu wynoszącym 1 km (co jest naprawdę dużą zaletą w kontekście walki z szybko przemieszczającymi się pociskami), przy maksymalnym zasięgu równym 15 km. Co ważne, jednostka może być cały czas w ruchu podczas prowadzenia ostrzału, więc znacznie trudniej nie tylko ją zniszczyć, ale nawet znaleźć na polu walki.

System może wykrywać równocześnie do 40 celów i zaatakować w jednym momencie maksymalnie cztery z nich. Czas reakcji na poziomie 5 sek. sprawia, że Tor-M2 radzi sobie zarówno z dronami, jak i myśliwcami, a także rakietami balistycznymi i pociskami manewrującymi. Może niszczyć cele poruszające się z prędkością 700 m na sek. (ok. 2500 km na godz.). Koszt pojedynczej jednostki wynosi ok. 27 mln dol., więc strata jest z pewnością odczuwalna dla Rosjan.

S-300 to przeciwlotniczy system rakietowy, który służy po stronie Rosji, jak i Ukrainy. W przypadku naszego sąsiada jest to jedna z najnowocześniejszych broni tego typu, nie dziwią więc prośby ukraińskich władz o dostawy kolejnych wyrzutni. Ukraina utraciła już bowiem część tego wyposażenia w walkach z Rosjanami, a jak pokazały niedawne wydarzenia, Rosjanie cały czas prowadzą bardzo aktywny, rakietowy ostrzał ukraińskiego terytorium. S-300 może walczyć zarówno z samolotami, jak i pociskami manewrującymi, jest to też w pełni zautomatyzowany system (choć można obsługiwać go także ręcznie), który wybierając cele, łączy się z centrum dowodzenia oddalonym od wyrzutni nawet o 40 km. Według ekspertów to jeden z najlepszych systemów obrony przeciwpowietrznej znajdujący się obecnie w aktywnej służbie.

S-400 Triumf to rosyjski system rakietowy 4. gen., przygotowany do niszczenia celów powietrznych. Konstrukcja stała się prawdziwym hitem eksportowym Rosji i sięgnęły po nią m.in. Indie oraz Turcja. Trudno się temu dziwić, zważywszy na teoretycznie bardzo dobre możliwości, wliczając w to możliwość naprowadzania na sześć celów równocześnie i zasięg do 400 km. Ważnym elementem systemu są wyrzutnie 5P85SM2-01 z pociskami 5V55R. Te ostatnie są dość wiekowymi rozwiązaniami o stosunkowo małym zasięgu (do ok. 90 km) i głowicy bojowej o wadze od 100 do 133 kg. Te same pociski używane są również w systemach S-300, które są znacznie tańsze i mniej zaawansowane technicznie.

W skład systemu S-400 wchodzą też radary 92N2 i 5P85T2, centrum dowodzenia i kontroli, system administracyjny 30K6E oraz inne jednostki, w tym mobilne stacje radarowe Gamma-C1E SHF. Głównym przeznaczeniem wyrzutni jest niszczenie obiektów powietrznych, w tym bombowców strategicznych, samolotów rozpoznawczych i radarowych, czy pocisków balistycznych. Czas reakcji systemu to maksymalnie 10 sek., więc sprzęt ma całkiem duże szanse na poprawne strącenie dużej grupy jednostek latających. Zgodnie z dostępnymi informacjami, cena jednego batalionu, w którego skład wchodzi do ośmiu wyrzutni, to ok. 200 mln dol. Warto zauważyć, że systemy S-400 Triumf zostały niedawno rozmieszczone na dachach budynków w Moskwie. Kreml twierdzi, że mają one służyć do ochrony stolicy przed atakiem z terytorium któregoś z wrogich państw.

Pancyr-S1 to rosyjski samobieżny przeciwlotniczy zestaw artyleryjsko-rakietowy, instalowany w zależności od wymagań na platformach kołowych, gąsienicowych i stacjonarnie. System może kontrolować równocześnie od 8 do 12 celów na minutę i w razie potrzeby przechwycić pociski i statki powietrzne poruszające się z szybkością do 1000 m na sek. System zapewnia ochronę obiektom w promieniu od 50 do 3 km od jednostki, dlatego jest stosowany m.in. do obrony obiektów rządowych, przemysłowych i wojskowych w Rosji. Pancyr-1 korzysta z pocisków 57E6, który może razić cele w odległości do 18 km i lecące na pułapie od 5 m do 10 km.