Na wzór

[Syn Człowieczy] nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu (Mt 20, 28).

Ważny – ważniejszy – najważniejszy. Kto jest kto? I od czego zależy, kto stoi wyżej od drugiego… Wyścig szczurów, choć nie nazywano go tak wcześniej, nie był obcy również ludziom żyjącym w czasach Jezusa, a więc także i Apostołom. Oni, z racji wybrania przez samego Jezusa, też mogli poczuć się wyjątkowi, lepsi od innych, uprzywilejowani.

Rywalizacja między ludźmi może być zdrowa i owocna, ale może być również chora i destrukcyjna. Pokazuje to Jezus przy okazji prośby matki Jakuba i Jana, która prosi Jezusa dla swoich synów o zaszczytne miejsca w Jego królestwie. Oni – zaszczyty, a pozostali, co? Dlaczego Jakub i Jan mają być lepsi od innych?

Jezus – boski Nauczyciel zostawił nam wzór postępowania: „Ja zawsze czynię to, co się Jemu [Ojcu] podoba” (J 8,29). W Jego ślady wstępowali Maryja, Apostołowie i Święci. Do tego jest zaproszony każdy z Jego uczniów żyjących tu i teraz. Drogą do realizacji tego ideału są wskazania zawarte w Kazaniu na Górze. A „ten, kto się podoba Bogu, nie może zamknąć się w sobie, ale otwiera się na świat, na wszystko, co należy przyprowadzić do Chrystusa” (św. Jan Paweł II).