Mit chińskiego przywództwa klimatycznego. Pik emisji znów odroczony?

2 tygodni temu 16

Xi Jinping skutecznie kreuje się na klimatycznego lidera mimo że w międzynarodowych negocjacjach Chiny należą do hamulcowych

Czy największy światowy emitent może stać się liderem wysiłków w dziedzinie ochrony klimatu? Na razie zwiększone zapotrzebowanie na energię elektryczną – zaspokojone w istotnej mierze przez moce węglowe – może po raz kolejny odwlec w czasie zapowiadany przełom w dekarbonizacji gospodarki Chin.

W zeszłym roku ślad węglowy Chińskiej Republiki Ludowej, według szacunków projektu Global Carbon Budget (GCB), po raz kolejny osiągnął rekordowy poziom. Z 12,3 mld ton dwutlenku węgla rocznie Państwo Środka jest odpowiedzialne za prawie 1/3 globalnego wolumenu gazu trafiającego do atmosfery ziemskiej na skutek działalności człowieka. GCB prognozuje wstępnie, że w tym roku wynik ten powiększy się o ok. 50 mln ton. Ten nieznaczny z punktu widzenia skali chińskich emisji wzrost można porównać do sytuacji, w której chińska gospodarka w ciągu roku powiększyłaby swój ślad węglowy o odpowiednik pięciu Grup Orlen. Wielkość chińskiej gospodarki i skala jej uprzemysłowienia, jej status jako „fabryki świata” sprawia, że procesom transformacyjnym w tym kraju poświęca się szczególną uwagę, a z perspektywą jej dekarbonizacji wiąże szczególne nadzieje.