Czym tak naprawdę jest dusza? Gdzie rodzi się nasza świadomość? Dlaczego niemal wszyscy wierzymy, że mamy duszę – nawet jeśli nie wierzymy w Boga? – publikujemy fragment książki „Dusza. Historia ludzkiego umysłu” autorstwa Paula Hama, w przekładzie Filipa Godynia, która ukazała się nakładem wydawnictwa Znak.
Sokratejska myśl o ludzkości brzmi tak nowocześnie, jakby filozof przywiózł do Aten mądrość jakiejś odległej, przyszłej wyroczni. Psyche Sokrates rozumiał jako „coś w nas samych, co ma zdolność osiągania mądrości […], dobroci i prawości”.
Nikt przed nim niczego takiego nie powiedział. Mówiąc „dusza”, Sokrates nie miał na myśli oddechu, cienia, ducha przodków ani „istotki ze skrzydełkami”. Chodziło mu o esencję ludzkiego charakteru, naszą wewnętrzną siłę, którą można zarówno zepsuć, jak i naprawić. Aby odkryć tę siłę – nauczał swoich uczniów – należało wejrzeć w siebie, we własne serce i umysł, własną wartość moralną w tym życiu, z nadzieją na ocalenie swojej duszy w przyszłym życiu.
© ℗
Materiał chroniony prawem autorskim.
Wszelkie prawa zastrzeżone.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Wprost.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.




English (US) ·
Polish (PL) ·