Kobiety po wczesnym poronieniu bez zasiłków

Nowe prawo miało pomóc kobietom, które doświadczyły traumy po poronieniach, a stworzyło kolejną biurokratyczną barierę. Lekarze nie chcą wystawiać zaświadczeń o martwym urodzeniu pacjentkom, które straciły ciążę przed 22. tygodniem. Powodem jest niespójność prawa

Od 6 sierpnia kobiety, które doświadczyły straty ciąży, mają prawo skorzystać na uproszczonych zasadach z ośmiotygodniowego urlopu i zasiłku macierzyńskiego. Wcześniej uzyskanie świadczeń wymagało przedstawienia aktu urodzenia dziecka z adnotacją o martwym urodzeniu. Konieczne było ustalenie płci dziecka, co często wiązało się z kosztownymi badaniami genetycznymi. Wydawało się, że rozporządzenie ministra rodziny, pracy i polityki społecznej z 21 lipca 2025 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu informacji o okolicznościach mających wpływ na prawo do zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa lub ich wysokość oraz dokumentów niezbędnych do przyznania i wypłaty zasiłków (Dz.U. 2025 r. poz. 969) skutecznie wyeliminowało tę barierę. Zgodnie z tym aktem prawnym prawo do świadczeń ma przysługiwać kobietom na podstawie zaświadczenia o martwym urodzeniu wystawionego przez lekarza lub położną. Rozporządzenie mówi wprost, że taki dokument powinny uzyskać bez względu na czas trwania ciąży.

Jednak nowy przepis jest niespójny z treścią rozporządzenia ministra zdrowia z 9 listopada 2015 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz.U. z 2015 r. poz. 2069). Ten drugi akt prawny definiuje martwe urodzenie jako stratę ciąży wyłącznie po 22. tygodniu ciąży. W przypadku ciąż utraconych na wcześniejszym etapie (21 tygodni i 6 dni) posługuje się terminem: poronienie.