Katka jest czwartym pokolenie fryzjerów w rodzinie. "Ponad 100 lat tradycji"

Praca fryzjerki

Naszą kolejną bohaterką jest Katka Blajchert, założycielka Ciach Fryzjer.

Czym się zajmujesz? Na czym polega Twoja praca

Katka Blajchert: Jestem fryzjerką i prowadzę dwa salony Ciach Fryzjer w Warszawie. W mojej rodzinie jestem już czwartym pokoleniem pracującym w tym zawodzie. Moja praca polega nie tylko na strzyżeniu, ale na tworzeniu miejsca opartego na uważności, relacji i poczuciu bezpieczeństwa. Traktuję fryzjerstwo jako rzemiosło bardzo cielesne i empatyczne, mocno związane z codziennością ludzi.

Jak nauczyłaś się tego zawodu?

Dorastałam w rodzinie fryzjerów, ale długo nie chciałam wykonywać tego zawodu, bo widziałam, jak wymagająca była ta praca, szczególnie w latach 90. Dopiero studia na Akademii Sztuk Pięknych pozwoliły mi spojrzeć na włosy jak na materiał i część kultury, a nie tylko usługę. Dzięki temu wróciłam do fryzjerstwa na własnych zasadach, z większą świadomością i uważnością.

Jakie jest obecnie zapotrzebowanie na takich specjalistów?

Widzę duże zapotrzebowanie na salony fryzjerskie, które oferują spokój, przewidywalność i indywidualne podejście. Coraz mniej chodzi o trend czy metamorfozę, a bardziej o relację i zaufanie. Klienci szukają przestrzeni, do których mogą wracać i w których czują się akceptowani.

Ile czasu trwała Twoja nauka?

Moja nauka trwa całe życie. Technik można nauczyć się stosunkowo szybko, ale praca z ludźmi, ich granicami i potrzebami wymaga lat doświadczeń. To zawód bardzo powtarzalny, trochę jak praca nauczyciela — wymaga stałej obecności i zaangażowania.

Czy standardowe formy edukacji dobrze przygotowują do tego zawodu?

Standardowe formy edukacji fryzjerów dają podstawy techniczne, ale nie przygotowują do pracy relacyjnej i długofalowej. Empatii, uważności i odpowiedzialności za drugiego człowieka uczy dopiero praktyka. Dlatego w Ciach uczę osoby od zera — systemowo, ale bez presji.

Czy trzeba dużo zainwestować, żeby zacząć wykonywać ten zawód?

Największą inwestycją jest czas, cierpliwość i gotowość na długą drogę. To zawód fizycznie wymagający, który na początku rzadko daje szybkie poczucie stabilności. Warunki pracy i wsparcie są tu równie ważne, jak narzędzia.

Czy w tym zawodzie można dziś dobrze zarobić?

To bardzo zależne od tego, czy pracuje się jako fryzjer, czy prowadzi się własny biznes. Praca przy fotelu często daje więcej wolności i przewidywalności. Prowadzenie salonu nie zawsze oznacza większe pieniądze — szczególnie w niestabilnych czasach i przy rosnących kosztach. Dla mnie "dobrze" oznacza możliwość uczciwej, spokojnej pracy w dłuższej perspektywie. Każdy musi znaleźć model, który pasuje do jego potrzeb i odporności.

Co lubisz w swojej pracy?

Najbardziej porusza mnie to, że mogłam stworzyć miejsce, z którego korzystają bardzo różni ludzie. Przychodzą do nas osoby w różnym wieku, neurotypowe i neuroatypowe, całe rodziny — często przez wiele lat. Buduje się z tego ciepła, rodzinna atmosfera, a ja naprawdę wzruszam się, że mam tak wyjątkową możliwość bycia częścią czyjegoś świata i codzienności.

Czego nie lubisz?

Nie lubię pośpiechu i pracy wykonywanej na automacie. Wiem, że ten zawód może łatwo prowadzić do wypalenia, jeśli brakuje w nim czasu i refleksji. Dlatego stawiam na spokojny, długodystansowy rytm pracy.

Co powiedziałabyś osobom, które chcą dziś zacząć uczyć się tego zawodu?

Ci, którzy myślą o nauce fryzjerstwa, powinni sprawdzić, czy ten zawód jest dla nich także w swojej codziennej, powtarzalnej formie. Fryzjerstwo to praca bardzo bliska ludziom i ich wrażliwości. Dobrze szukać miejsca, które myśli nie tylko o technice, ale też o empatii i relacji.