Hitler i Epstein w centrum kontrowersji: niezwykłe rewelacje na temat ich anatomii

3 tygodni temu 18

Zespół Kallmanna, który prawdopodobnie dotknął Hitlera, to schorzenie genetyczne wpływające na rozwój płciowy i zmysł węchu. Zgodnie z dokumentem "DNA Hitlera: Blueprint of a Dictator", choroba ta mogła prowadzić do zatrzymania dojrzewania płciowego u dyktatora, co skutkowało m.in. mikropenisem. Zaburzenie to jest efektem niedoboru hormonu uwalniającego gonadotropiny (GnRH), co powoduje brak odpowiedniej stymulacji gruczołów płciowych.

Dalszy ciąg artykułu pod materiałem wideo

Jakie schorzenie mógł mieć Adolf Hitler?

Czym charakteryzuje się zespół Kallmanna?

Co Rina Oh powiedziała o Jeffreym Epsteinie?

Jakie są przyczyny mikropenisa?

Dodajmy, że Rina Oh, była ofiara Jeffreya Epsteina, w rozmowie z Tiną Brown dla Substack, opisała szczegóły dotyczące fizjologii milionera. Według niej Epstein miał "ekstremalnie zdeformowanego" penisa, który w stanie erekcji mierzył "około dwóch cali". Oh zaznaczyła, że nie wierzy, aby Epstein był zdolny do uprawiania seksu penetracyjnego. W jej relacji, kształt penisa przypominał bardziej cytrynę niż jajko, co sugeruje, że mógł on również cierpieć na mikropenis.

Mikropenis: niezwykle rzadkie schorzenie

Mikropenis, zgodnie z klasyfikacją medyczną, to penis znacznie mniejszy od przeciętnego w danej grupie wiekowej. U dorosłych jego długość wynosi mniej niż 2,9 cala.

Przyczyną tego schorzenia jest zazwyczaj niedobór testosteronu w okresie płodowym, który może być skutkiem zaburzeń genetycznych lub problemów hormonalnych. Zespół Pradera-Williego, hipogonadyzm hipogonadotropowy czy właśnie zespół Kallmanna to tylko niektóre z możliwych przyczyn.

Zespół Kallmanna to rzadka choroba genetyczna, która, oprócz wpływu na rozwój płciowy, objawia się także niepłodnością, zmęczeniem, niskim popędem płciowym i zaburzeniami równowagi. W przypadku Hitlera, jak podaje dokument, zaburzenie to mogło wpłynąć na jego psychikę i zachowanie.

Diagnoza mikropenisa jest możliwa już w okresie noworodkowym, kiedy lekarze mierzą długość penisa i porównują ją z normami dla danego wieku. Leczenie obejmuje terapię testosteronem, która może poprawić rozmiar narządu, lub operację chirurgiczną, choć ta ostatnia niesie ze sobą ryzyko, takie jak blizny czy zaburzenia erekcji. Sukces terapii jest większy, gdy rozpoczyna się ją we wczesnym wieku.

Przeczytaj źródło