Francja składa hołd sławnej polskiej artystce. Wielka wystawa twórczości Magdaleny Abakanowicz

• Chcesz być na bieżąco? Odwiedź stronę główną RMF24.pl. 

W jednym ze skrzydeł paryskiego Muzeum Bourdelle'a, które ma powierzchnię ponad 600 metrów kwadratowych i które zostało specjalnie z tej okazji odnowione, można zobaczyć 33 instalacje rzeźbiarskie, 10 tkanin artystycznych, rysunki i fotografie Magdaleny Abakanowicz. Już wcześniej twórczość tej artystki była regularnie prezentowana za granicą - od Stanów Zjednoczonych, przez Japonię, po Europę, a ostatnio w Tate Modern w Londynie i Muzeum Sztuk Pięknych w Lozannie.

Magdalena Abakanowicz, jedna z najwybitniejszych polskich artystek XX wieku, odegrała ogromną rolę w rozwoju sztuki współczesnej, zwłaszcza w dziedzinie tkaniny artystycznej i rzeźby. Jej twórczość, głęboko zakorzeniona w doświadczeniach XX wieku, łączyła w sobie osobistą historię, refleksję nad pamięcią zbiorową oraz odważne przekraczanie tradycyjnych granic sztuki.

Urodzona w 1930 roku w Falentach pod Warszawą, dorastała w czasach pełnych dramatycznych przemian - najpierw II wojny światowej, a potem komunistycznego reżimu. Te doświadczenia, związane z przemocą, niepewnością i konfrontacją jednostki z bezosobową siłą historii, pozostawiły w jej wrażliwości trwały ślad. Właśnie one sprawiły, że w swojej sztuce tak często wracała do tematu człowieka jako istoty kruchej, samotnej, a jednocześnie zanurzonej w tłumie.

Światową sławę przyniosły jej przede wszystkim "abakany" - monumentalne, przestrzenne formy z włókien, które stworzyły nową jakość w sztuce tkaniny. Nie były już one dekoracyjnymi arrasami ani tradycyjną tkaniną użytkową, lecz rzeźbami z miękkiego materiału, organicznymi, "żywymi" strukturami przenikającymi przestrzeń. Abakanowicz przekształciła w pewnym sensie sztukę włókna w medium ekspresji rzeźbiarskiej, stając się pionierką trendu zwanego "fiber art.", który od lat 60. zaczął zdobywać uznanie na całym świecie.

W latach 70. i 80. jej zainteresowania przesunęły się w stronę rzeźby figuratywnej. Powstały wtedy słynne cykle takie jak "Plecy", "Postacie siedzące" czy "Tłum". Te grupy wielokrotnych, odlewniczych form ludzkich - często pozbawionych głów, indywidualnych rysów, a czasem nawet rąk - stały się, zdaniem wielu specjalistów, symbolicznym komentarzem do kondycji człowieka XX wieku, uwikłanego m.in. w systemy totalitarne, które redukują jednostkę do anonimowego elementu masy. Mimo to każda z jej figur, które na pierwszy rzut oka były powielane, miała indywidualne cechy, co podkreślalo napięcie między jednostką a zbiorowością.

Abakanowicz tworzyła również liczne monumentalne realizacje plenerowe, jak słynna "Agora" w Chicago, czyli grupa 106 stalowych figur, które stały się jednym z najbardziej rozpoznawalnych przykładów jej późnej twórczości.

Magdalena Abakanowicz zmarła w 2017 roku, pozostawiając po sobie niezwykle bogaty i wpływowy dorobek. Jej prace nie tylko zmieniły sposób postrzegania tkaniny artystycznej, ale także wniosły do światowej rzeźby zupełnie nowy język - surowy, organiczny, pełen emocji i refleksji nad miejscem człowieka w świecie. Jej twórczość pozostaje jednym z najważniejszych polskich wkładów w sztukę XX wieku.