Czy Teheran ma czym straszyć? Oto najciekawszy sprzęt wojskowy Iranu

Najnowocześniejszy czołg główny w siłach zbrojnych Iranu. Konstrukcja została przygotowana na bazie radzieckiego czołgu T-72, choć bliżej mu do T-90, a dodatkowo ma elementy zapożyczone z Abramsów, M60, a nawet brytyjskiego FV4201 Chieftain. Czołg wyposażony jest w silnik diesla, ma kompozytowy pancerz wieżyczki i pancerz ERA, chroniący kadłub. Głównym uzbrojeniem jest armata gładkolufowa 2A46M /M-2/M-5 rosyjskiego projektu, wyposażona w stabilizator. Towarzyszą jej współosiowy karabin maszynowy kal. 7,62 mm i zdalnie sterowany karabin maszynowy kal. 12,7 mm oraz karabin maszynowy kal. 14,5 mm. Iran ma obecnie ok. 100 takich jednostek, ale złożył zamówienia na 800 maszyn. Te w założeniu miałyby zastąpić wiele wysłużonych konstrukcji, wśród których są takie zabytki jak Mobarez czy Samson (M60 Patton).

Najnowocześniejszy irański myśliwiec, będący kopią amerykańskiego Northrop F-5. Maszyna produkowana jest w wersjach jedno- i dwumiejscowej. Maszyna napędzana jest przez dwa silniki turboodrzutowe o ciągu 15,5 kN każdy, które rozpędzają ją do 1700 km na godz. Zasięg Kowsara to 1100 km, a maksymalny pułap wynosi 15800 m. Iran twierdzi, że cała nowoczesna awionika, system kierowania ogniem, systemy mechaniczne i hydrauliczne, system HUD, czy komputery balistyczne są w całości zaprojektowane i stworzone w Iranie. Specjaliści wątpią jednak w możliwości bojowe maszyny i wskazują, że sprawdzi się ona przede wszystkim w działaniach szkoleniowych.

Dość specyficzny irański pojazd przenoszący rakiety przeciwpancerne. Pod względem projektu jest bardzo podobny do rosyjskiego Korneta-D i używa nawet podobnej amunicji – pocisków przeciwpancernych Dehlavieh, które są irańską wersją rosyjskich rakiet 9M133 Kornet. Pojazd został wprowadzony do służby w 2021 r., może atakować cele naziemne oddalone do 8 km oraz powietrzne do 1800 m.

Zdecydowanie najpopularniejszy dron bojowy Iranu i jedna z najczęściej wykorzystywanych maszyn tego typu na świecie. Jednostka o wadze 200 kg może przenosić głowicę bojową o masie 50 kg. Dron napędzany jest przez silnik MD-550, który rozpędza go do prędkości 185 km na godz. i zapewnia zasięg operacyjny nawet do 2500 km. Z Shahedów 136 korzystają m.in. Rosjanie, którzy produkują je na licencji jako drony Geran 2.

Nowa wersja karabinu bojowego Masaf, która ma zastąpić przestarzałe HK G3, produkowane w Iranie na niemieckiej licencji. Konstrukcja bazuje na amerykańskiej platformie AR-10 i mocno przypomina niemiecki karabin HK416. Masaf 2 zasilany jest nabojami NATO 7,62 x 51, obsługuje magazynki na 20 pocisków i pozwala na całkiem rozbudowaną konfigurację, włącznie z montażem celowników, latarek czy podwieszanego granatnika. Masaf 2 jest wprowadzany do użytku od początku 2025 r.

Irańska rakieta balistyczna średniego zasięgu, wprowadzona do służby w 2023 r. Jej efektywny zasięg to 2000 km, a prędkość maksymalna dochodzi do Mach 16 (poza atmosferą ziemską) lub do Mach 8 w atmosferze. Konstruktorzy wyposażyli jednostkę w głowicę bojową o masie od 1500 kg do 1800 kg, a także nowoczesny silnik Arrow własnej konstrukcji. Iran podkreśla, że Kheibar został zaprojektowany w taki sposób, by bez problemów przebijać się przez systemy obrony powietrznej wroga.

Pierwszy irański dronowiec, czyli statek służący do transportowania i wysyłania w powietrze dronów. Jednostka została oddana do użytku w 2025 r. w wyniku przebudowy kontenerowca Perarin. IRIS Shahid Bagheri został wyposażony w pas startowy o długości 180 m, na którym do tej pory sfotografowano drony Ababil-3N, JAS-313, Mohajer-6, a także śmigłowce Bell 206 i Mi-171. Irańskie władze podkreślają, że okręt jest zdolny do rozmieszczenia różnych typów małych bezzałogowych statków powietrznych i pocisków obrony powietrznej. W ramach dostępnego uzbrojenia znajdziemy działo 30 mm, do ośmiu rakiet przeciwokrętowych Noor lub Qader i do ośmiu pocisków ziemia powietrze Kowsar-222.

Lekki pojazd opancerzony piechoty z napędem 4x4. Wyposażono go w silnik diesla DO 824LFL09 o mocy 155 KM, który może rozpędzić jednostkę do 80 km na godz. Głównym uzbrojeniem jest ciężki karabin maszynowy DSzK 1938/46 kal. 12,7 mm, które może być stosowane zamiennie z działem kal. 30 mm lub podwójnym działkiem przeciwlotniczym kal. 23 mm. Rakhsh może transportować do ośmiu żołnierzy z pełnym wyposażeniem.

Lekki śmigłowiec szturmowy o masie własnej zaledwie 682 kg, wywodzący się ze śmigłowca Bell 206 Jetranger. Maszyna jest wyposażona w silnik turbowałowy Rolls-Royce Model 250-C20J o mocy 310 kW, zapewniający prędkość maksymalną na poziomie 240 km na godz. i prędkość wznoszenia do 7,6 m na sek. Maksymalny pułap lotu wynosi z kolei 4160 m. W zależności od czasu wejścia do służby śmigłowiec ma na pokładzie lekki karabin maszynowy PKMT lub karabin maszynowy NSV. Do tego może wystrzelić do 14 rakiet 70 mm.

Irański półciężki okręt podwodny, wprowadzony do służby w 2019 r. Może operować na głębokości ponad 200 m i pozostawać pod powierzchnią nawet przez 35 dni. Zasięg wynosi 3600 mil morskich, a maksymalna prędkość to 11 węzłów na powierzchni i do 14 węzłów w zanurzeniu. Jednostka jest wyposażona w cztery wyrzutnie torped kal. 533 mm (do 6 torped/pocisków manewrujących na pokładzie) i 8 min morskich. Według źródeł irańskich okręt jest wyposażony w 12 różnych typów sonarów. Na razie wybudowano tylko jeden okręt tej klasy, ale w planach są już trzy kolejne.

Irańska amunicja krążąca produkowana od 2020 r. W porównaniu do innych dronów kamikadze Arash może pochwalić się zdolnością tłumienia obrony powietrznej. We wnętrzu znajduje się silnik tłokowy MD550 lub MDSO-4-520 o mocy 50 KM. Maksymalna masa startowa to 200 kg. Nie jest znana masa głowicy bojowej, a sama specyfikacja jest mocno okrojona.

Irańska, nielicencjonowana wersja szwajcarskiego półautomatycznego pistoletu SIG Sauer P226. To praktycznie idealna kopia, zasilana amunicją 9x19mm Parabellum. Pistolet używany jest zarówno przez armię, jak i policję.

Irańska haubica samobieżna wykorzystująca podwozie czołgu T-72. Jednostka przypomina amerykańską haubicę M109A1 i korzysta z działa HM44 kal. 155 mm. Szybkostrzelność to 5 pocisków na minutę, a efektywny zasięg wynosi 30 km. Haubica napędzana jest przez silnik wysokoprężny V12 V-84MS lub V8 5TDF w zmodernizowanej wersji Raad-2M. Broń wyposażona jest w dalmierz laserowy i półautomatyczny system ładowania.

Irański system rakiet 333 mm dalekiego zasięgu, opracowany jeszcze w latach 90. XX w. Wyrzutnia wystrzeliwuje do czterech rakiet, których zasięg maksymalny to 75 km. Każdy pocisk waży po 915 kg i może przenosić 175-kilogramową głowicę odłamkową z 90 kg materiału wybuchowego HE. Większość rakiet tego typu to konstrukcje niekierowane, ale dostępny jest też wariant Fajr-5C, który obsługuje naprowadzanie GPS i oferuje większy zasięg, do 130 km. Maksymalna prędkość pocisku wynosi 1100 m na sek.

Irański bezzałogowy statek powietrzny, służący do działań wywiadowczych, rozpoznania oraz ataku z powietrza. Może znajdować się w powietrzu przez 24 godz. i przenosić na pokładzie do 300 kg ładunku. Standardowo jest wyposażony w 6 pocisków powietrze-ziemia, ma zbiornik paliwa na 450 litrów, może poruszać się prędkością do 210 km na godz., a jego maksymalny pułap lotu to 7 km.