Co czuje alkoholik, gdy nie pije? Tak się zachowuje po odstawieniu procentów

• Odstawienie alkoholu to pierwszy krok do trzeźwości. Niektórzy robią go po kilku miesiącach, inni dopiero po kilku latach
• Obserwacje oraz badania potwierdzają, że bez względu na "staż", organizm alkoholika zaczyna odczuwać brak alkoholu już po upływie 24 godz.
• Sprawdź, czy dobrze się odżywiasz. Zrób TEST
• Więcej aktualnych wiadomości znajdziesz na stronie głównej Onetu

Alkoholowy zespół abstynencyjny (AZA) to szereg objawów, które pojawiają się 24-48 godz. po odstawieniu alkoholu. Organizm, który przyzwyczaił się do etanolu i nagle przestaje go dostawać, wysyła niepokojące sygnały. Dochodzi do zwiększenia liczby neurotransmiterów w układzie nerwowym, które powodują:

• uczucie lęku,
• złe samopoczucie,
• drżenie rąk,
• wzrost ciśnienia,
• ataki paniki,
• nudności i wymioty,
• bóle głowy,
• zaburzenia pamięci,
• problemy ze snem,
• nadmierne pocenie.

Jeszcze bardziej niebezpieczne są objawy powikłanego alkoholowego zespołu abstynencyjnego. Obejmują m.in.:

• omamy słuchowe, wzrokowe i dotykowe,
• halucynacje,
• koszmary senne,
• drgawki,
• psychozę alkoholową.

Głód alkoholowy, zmuszający do picia

Gdy ustąpią objawy alkoholowego zespołu abstynencyjnego, u większości alkoholików pojawia się tzw. głód alkoholowy. O ile ciało rozpoczyna powolną regenerację, o tyle umysł domaga się procentów. Głód alkoholowy trwa znacznie dłużej niż AZA, a jego główne objawy to:

• uczucie niepokoju,
• lęk,
• rozdrażnienie,
• ogólne osłabienie organizmu,
• wahania nastroju,
• powracające, natrętne myśli oscylujące wokół picia.

W tym okresie alkoholicy, którzy nie otrzymają odpowiedniego wsparcia, ponownie sięgają po używki. Najważniejsze to pozostać wytrwałym i nie wrócić do nałogu, wszak nawet jeden łyk może spowodować niekontrolowane spożycie alkoholu.

Dowiedz się więcej o alkoholizmie z artykułu: Alkoholizm — czynniki ryzyka, fazy, metody leczenia [WYJAŚNIAMY]

Kiedy alkoholik wymaga profesjonalnej pomocy?

Powikłany alkoholowy zespół abstynencyjny niesie za sobą ryzyko udaru lub zawału, dlatego pacjenci, u których występuje majaczenie, powinni być hospitalizowani. Utrata świadomości i napady drgawkowe sprzyjają też niedotlenieniu mózgu i zachłyśnięciu treścią pokarmową, dlatego ważne, aby alkoholik w pierwszej fazie odstawienia przebywał pod obserwacją.

Po ustąpieniu objawów AZA, gdy pojawia się głód alkoholowy, chory potrzebuje pomocy psychologa lub psychiatry. Długotrwała terapia u niektórych pacjentów wymaga dodatkowo przyjmowania farmaceutyków. Alkoholizm może iść w parze z depresją i innymi chorobami psychicznymi, dlatego wychodzenie z nałogu na własną rękę jest trudne i najczęściej nie przynosi oczekiwanych efektów.

Przeczytaj również: Alergia na alkohol — przyczyny, objawy, postępowanie. Kiedy alkohol może uczulić i co się wtedy z nami dzieje?

Jak pomóc alkoholikowi wyjść z nałogu?

Świadomość etapów, przez które przechodzi alkoholik wychodzący z nałogu, pomaga zrozumieć jego postępowanie i zachowanie względem innych. Pamiętajmy, aby w razie potrzeby niezwłocznie wezwać karetkę, zwłaszcza jeśli dochodzi do halucynacji bądź niekontrolowanych wymiotów.

Specjaliści zalecają, aby pierwszy etap odstawienia przechodzić w szpitalu. Ryzyko powikłań jest duże, a złe samopoczucie powoduje, że alkoholik decyduje się ponownie sięgnąć po procenty. Nic dziwnego, bowiem jego organizm domaga się etanolu, do którego zdążył się przyzwyczaić.

W drugim etapie bardzo ważne jest wsparcie rodziny, przyjaciół, a nawet współpracowników. Objawy głodu alkoholowego mogą dawać się we znaki nawet przez kilka tygodni, ale po pewnym czasie ustępują. Jest to okres, w którym chory pracuje nad swoim życiem i psychiką. Kluczowy jest dla niego cel — jeśli go ma, jest w stanie wytrwać w trzeźwości.

Wychodzenie z nałogu to proces, który dotyka nie tylko uzależnionego, ale całą jego rodzinę. Bez odpowiedniego wsparcia trudno poradzić sobie z pierwszymi, najtrudniejszymi objawami odstawienia. Nie bójmy się korzystać z pomocy specjalistów — skupiają się oni nie tylko na poprawie komfortu fizycznego, ale i psychicznego.