Chiny i wspólnicy: cicha ofensywa

Zawirowania związane z brexitem, pandemia i zdemolowanie łańcucha dostaw, ekonomiczne skutki wojny w Ukrainie, a w końcu endemiczne problemy strukturalne – to tylko część długiej listy problemów, które są wymieniane przez ekspertów jako powody stagnacji gospodarczej w Wielkiej Brytanii. Partia Pracy, po wieloletniej przerwie powracając do władzy nieco ponad rok temu, obiecywała cudowne recepty i szybki postęp. Jedną z kluczowych dźwigni – czego w trakcie kampanii nie ukrywał lider laburzystów Keir Starmer – miała być poprawa relacji politycznych z Chińską Republiką Ludową, skutkująca pomocną dłonią Pekinu w rozwiązywaniu problemów handlowych oraz infrastrukturalnych. Liczono m.in. na chińskie inwestycje bezpośrednie i na uprzywilejowany dostęp brytyjskich podmiotów do wielkiego rynku Państwa Środka. Po 15 miesiącach rządów niewiele z tych obietnic udało się zrealizować, wskaźniki ekonomiczne są generalnie pesymistyczne, wzrost znów hamuje, inflacja rośnie, natomiast krytycy Starmera coraz głośniej pytają, czy cena obłaskawiania Chińczyków, którą w dodatku Wielka Brytania płaci z góry, nie jest aby zbyt wysoka.

Wschodnie nadzieje