800+ dla cudzoziemców: liczby zamiast licytacji

Przyjrzyjmy się liczbom. 800+, a wcześniej 500+, jest dostępne dla dzieci cudzoziemców od początku wdrożenia programu. To efekt m.in. unijnych przepisów, które mówią, że jeśli ktoś ma dostęp do rynku pracy w kraju UE, powinien też mieć prawo do świadczeń na rzecz swoich dzieci. Oczywiście pod warunkiem, że zamieszkuje na terenie państwa, gdzie to świadczenie jest wypłacane. Nie musi jednak pracować, ważny jest „dostęp” do zatrudnienia. To dlatego nasi rodacy, którzy wyjechali do Wielkiej Brytanii, Irlandii czy Niemiec, mają tam prawo do świadczeń na dzieci.

W efekcie od początku programu 500+ świadczenie wychowawcze było wypłacane rodzinom spoza Polski. Nie jest zatem tak, jak czasem słychać w potocznych rozmowach, że dopiero tzw. specustawa ukraińska, uchwalona po wybuchu wojny w 2022 r., przyznała im to prawo. Oczywiście na początku programu liczba dzieci cudzoziemskich była niewielka, sięgając kilkunastu tysięcy. Działo się tak przede wszystkim ze względu na liczbę mieszkających w naszym kraju cudzoziemców, jak i zapewne ze względu na nieznajomość przysługującego im prawa do pobierania świadczenia. Jednak w miarę przypływu do kraju coraz większej liczby osób z zagranicy (jeszcze przed pełnoskalową wojną w Ukrainie) liczba beneficjentów 500+ stale się zwiększała. W 2018 r. liczba dzieci cudzoziemców uprawnionych do 500+ wynosiła 8,1 tys. (w tym ponad 4 tys. z Ukrainy). W 2020 r. zwiększyła się już do prawie 26 tys., a w 2021 r. do 40 tys. (w tym 27,7 tys. z Ukrainy).